ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ - ZORUNDA

Ας θα δούμε πως λέμε στα τουρκικά "είμαι αναγκασμένος να". Υπάρχουν τρεις τρόποι: 

1. Με το zorunda

2. Με το mecbur

3. Με το durumunda

Εδώ θα εξετάσουμε το zorunda

ΓΕΝΙΚΑ

• Χρησιμοποιείται για να εκφράσουμε ότι κάποιος άλλος μας αναγκάζει, μας υποχρεώνει να κάνουμε κάτι.

• Χρησιμοποιείται στον ενεστώτα, στον αόριστο, στον μη συγκεκριμένο αόριστο (ΜΣΑ) και στην υπόθεση*

*Τον υποθετικό λόγο θα τον μελετήσουμε σε επόμενα μαθήματα

• To υποκείμενο μπαίνει στην ονομαστική πτώση

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΕΣΤΩΤΑ - ΚΑΤΑΦΑΣΗ

• Το ρήμα μπαίνει στο απαρέμφατο

• Στο zorunda κολλάνε οι καταλήξεις του είμαι (ενεστώτα, αόριστου, ΜΣΑ)

Απαρέμφατο Ρήματος   zorunda + (y) + καταλήξεις είμαι ενεστώτα

Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Είμαι αναγκασμένος να πάω στο σπίτι

Ben eve gitmek zorundayım

Δηλαδή

Eve   gitmek      zorunda +          y            +      ım
           (απαρέμφατο)                        (ανάμεσα σε 2 φωνήεν       (κατάληξη είμαι
                                                          αναπτύσσεται το y)        α ενικού προσώπου)

Έτσι έχουμε σε όλα τα πρόσωπα:

Eve gitmek zorundayım
Eve gitmek zorundasın
Eve gitmek zorunda(dır)

Eve gitmek zorundayız
Eve gitmek zorundasınız
Eve gitmek zorunda(lar)

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΕΣΤΩΤΑ - ΑΡΝΗΣΗ


Η άρνηση σχηματίζεται με δύο τρόπους:





α. Είμαι αναγκασμένος να μην

Σε αυτή την περίπτωση η άρνηση κολλάει στο ρήμα της δευτερεύουσας πρότασης

    Αρνητικό Απαρέμφατο Ρήματος zorunda + (y) + καταλήξεις είμαι ενεστώτα

Ας πάρουμε το προηγούμενο παράδειγμα:

Είμαι αναγκασμένος να μην πάω στο σπίτι

Ben eve gitmemek zorundayım

Δηλαδή

Eve   gitmemek      zorunda +          y            +      ım
         (αρνητικό απαρέμφατο)                     (ανάμεσα σε 2 φωνήεν       (κατάληξη είμαι
                                                                     αναπτύσσεται το y)        α ενικού προσώπου)

Έτσι έχουμε σε όλα τα πρόσωπα:

Eve gitmemek zorundayım
Eve gitmemek zorundasın
Eve gitmemek zorunda(dır)

Eve gitmemek zorundayız
Eve gitmemek zorundasınız
Eve gitmemek zorunda(lar)

β. Δεν είμαι αναγκασμένος να

Σε αυτή την περίπτωση η άρνηση πάει στο zorunda με το değil στο οποίο κολλάνε οι καταλήξεις του είμαι

         Απαρέμφατο Ρήματος   zorunda   değil + καταλήξεις είμαι ενεστώτα

Δεν είμαι αναγκασμένος να πάω στο σπίτι

Ben eve gitmek zorunda değilim

Δηλαδή

Eve   gitmek         zorunda            değil   +      im
            (απαρέμφατο)                                                             (κατάληξη είμαι
                                                                                           α ενικού προσώπου)

Έτσι έχουμε σε όλα τα πρόσωπα:

Eve gitmek zorunda  değilim
Eve gitmek zorunda  değilsin
Eve gitmek zorunda  değil(dir)

Eve gitmek zorunda  değiliz
Eve gitmek zorunda  değilsiniz
Eve gitmek zorunda  değil(ler)

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΕΣΤΩΤΑ - ΕΡΩΤΗΣΗ

Απαρέμφατο Ρήματος   zorunda     mı+ (y) + καταλήξεις είμαι ενεστώτα?

Έχουμε δηλαδή:

Είμαι αναγκασμένος να πάω στο σπίτι;

Ben eve gitmek zorunda mıyım

Δηλαδή

Eve   gitmek      zorunda                   mı +          y            +      ım ?
           (απαρέμφατο)                                                              (ανάμεσα σε 2 φωνήεν       (κατάληξη είμαι
                                                                                                 αναπτύσσεται το y)        α ενικού προσώπου)

Έτσι έχουμε σε όλα τα πρόσωπα:

Eve gitmek zorunda mıyım?
Eve gitmek zorunda mısın?
Eve gitmek zorunda mı?

Eve gitmek zorunda mıyız?
Eve gitmek zorunda mısınız?
Eve gitmek zorunda(lar) mı?

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΕΣΤΩΤΑ - ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Απαρέμφατο Ρήματος   zorunda    değil  mi+ (y) + καταλήξεις είμαι ενεστώτα?

Δεν είμαι αναγκασμένος να πάω στο σπίτι;

Ben eve gitmek zorunda değil miyim?

Δηλαδή

Eve   gitmek         zorunda            değil       mi +  y+    im ?
            (απαρέμφατο)                                                                                   (κατάληξη είμαι
                                                                                                                 α ενικού προσώπου)

Έτσι έχουμε σε όλα τα πρόσωπα:

Eve gitmek zorunda  değil miyim?
Eve gitmek zorunda  değil misin?
Eve gitmek zorunda  değil mi?

Eve gitmek zorunda  değil miyiz?
Eve gitmek zorunda  değil misiniz?
Eve gitmek zorunda  değil(ler) mi?

Όπως είπαμε και στην αρχή του μαθήματος τον τύπο αυτό τον χρησιμοποιούμαι με ενεστώτα, αόριστο και ΜΣΑ. Απλά αλλάζουμε τις καταλήξεις του είμαι ανάλογα με το χρόνο που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε. 

Μπορούμε να θυμηθούμε τις καταλήξεις του είμαι σε όλους τους χρόνους κάνοντας κλικ εδώ.

Add Comment

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Share

Like

G+

Tweet

Tweet

Σχετικά Μαθήματα